Wetenschappers zijn er allang over uit: vrouwen zijn betere beleggers dan
mannen. Ze hebben minder last van overmoed dan de haantjes die denken dat
uitgerekend zij weten welk aandeel nu weer gaat winnen. Vrouwen handelen ook
minder actief dan mannen. De transactiekosten van hun investeringen blijven
daardoor beperkt en op lange termijn is dat essentieel voor een goed
rendement.

ABN Amro denkt handig gebruik te maken van de vrouwelijke outperformance,
die eerder dit jaar werd bevestigd door een onderzoek van de Universiteit
van Maastricht. Tot 27 juli kunnen beleggers inschrijven op een product dat
de naam Lady Delight draagt. Het gaat om een constructie waarbij
deelnemers voor zes jaar investeren in drie beleggingsfondsen die worden
beheerd door vrouwen. Hieraan gekoppeld is een zogenoemde
garantieconstructie. Die zorgt ervoor dat deelnemers na zes jaar in elk
geval hun inleg terug krijgen.

Toch valt er weinig te juichen voor wie altijd al had willen profiteren van
het superieure beleggingsinstinct van vrouwen. ABN Amro vertrouwt met Lady
Delight op de prestaties van drie uitmuntende vrouwen: Alexandra Morris,
Cristina Piedrahita en Georgina Brittain. Dat leidt echter tot een tamelijk
willekeurige selectie van beleggingsfondsen. De drie topvrouwen beheren
respectievelijk het Odin Europa Fund, het Morgan Stanley Latin America Fund
en het JP Morgan UK Smaller Companies Fund.

Door het individuele criterium – ‘uitstekende, vrouwelijke
fondsbeheerder’ – te laten prevaleren boven variabelen zoals de sector of de
regio waarin wordt belegd, zadelt Lady Delight geïnteresseerden op
met een ongemakkelijk dilemma. Morris, Piedrahita en Brittain kunnen nog zo
uitgekookt zijn: als ondergewaardeerde Europese aandelen (Odin),
Latijns-Amerikaanse fondsen (Morgan Stanley) of kleine Britse bedrijven (JP
Morgan) toevallig matig presteren de komende zes jaar, valt daar voor de
fondsmanager niet tegenop te beleggen. Ook niet als het een vrouw betreft.

Niet alleen de samenstelling van Lady Delight is weinig doordacht. Ook
op de vorm van het product valt veel aan te merken. Gekozen is voor een
beleggingsconstructie die appelleert aan weifelende beleggers: zes jaar via
beleggingsfondsen investeren in aandelen, maar wel met de zekerheid dat je
de inleg aan het eind terug krijgt.

Probleem met de relatief korte beleggingshorizon van zes jaar is dat de
belegger een belangrijk voordeel van aandelen mist: een goede kans op een
hoog rendement voor wie bereid is tien jaar of langer in aandelen te
beleggen.

Bij Lady Delight moet de deelnemer het doen met de kleinere kans dat
aandelen juist de komende zes jaar sterk presteren. Maar het kan natuurlijk
even zo goed dik tegenvallen. De deelnemer is weliswaar ingedekt tegen
koersdalingen, maar dat gaat gepaard met extra kosten.

Voor de beschermingsconstructie rekent ABN Amro jaarlijks 1,3 procent
van de waarde van Lady Delight. Dat percentage komt bovenop de
reguliere beheerkosten van de drie beleggingsfondsen.

Lady Delight negeert een aantal basale regels: een brede, evenwichtige
spreiding van de beleggingsportefeuille en een heldere keuze tussen sparen
en beleggen. Of je kiest voor de kortetermijnzekerheid van sparen en neemt
genoegen met een lager rendement. Of je gaat voor het hogere rendement van
aandelen, waarbij je het risico dat de beurs heftig schommelt, opvangt door
lang te blijven zitten. Dat zijn universele beleggingsregels, voor man en
vrouw.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl